بسیاری از ما در دوره ای از زندگی به نوعی ، اختلال روانی را لمس کرده ایم. بدین معنا که یا خود به آن مبتلا بوده ایم، یا شاهد بروز این بیماری در یکی از دوستان، نزدیکان  و افراد خانواده بوده ایم. متاسفانه اختلالات روانی در جامعه به اندازه اختلالات جسمانی قابل درک  و پذیرش نیستند. اگرچه درسالهای اخیر نظر بسیاری از این افراد نسبت به بیماری های روانی تغییر کرده است. ولی قضاوت و پیشداوریهای غیر عادلانه در مورد این مقوله همچنان وجود دارد. بسیاری از افرادهنوز هم در مورد ملاقات ب روانپزشک یا روان شناس و مشاور تعلل دارند یا شروع درمان را از اطرافیان خود پنهان می کنند؛ به راستی چرا چنین است؟!

اگر گلو درد داشته باشید؛ روزها یا هفته ها سرفه کنیم، یا تب ما پایین نیایید آیا به پزشک مراجعه نمی کنیم؟ بیشتر در چنین مواقعی حتما به پزشک مراجعه می کنیم و به طور جدی دستورات پزشک را رعایت می کنیم تا این عالایم به بیماری جسمانی مزمن تبدیل نشود! پس چه دلیلی دارد که اختلالات روانی را منکر شویم و به حال خود رها کنیم که رابطه مستقیم با بیماری های جسمانی مان دارند!

یک اختلال روانی ساده یا جدی با اختلالاتی چون بیماری قلبی یا دیابت و سایر بیماری های جسمانی هیج تفاوتی ندارد. متاسفانه حتی در جامعه های متمدن باورهای اشتباهی درباره بیماری های روانی وجود دارد. اگر آنها را تصحیح نکنیم، بیماری روانی همچون ننگی بر پیشانی مبتلایان خواهد ماند.

گاهی اوقات افراد دچار یک مسئله یا بحران فکری هستند و مشاوره های به موقع می تواند جلوی بسیاری از مسائل و بحرانهای آتی را بگیرد. در حالی که جدی نگرفتن و انکار مسئله و عدم پیگیری به موقع، مشکلات ساده، زندگی را به مشکلات پیچیده تبدیل می کند و درمان طولانی تر، پرهزینه تر و سخت تر می گردد. شناسایی مسائل، تشخیص اختلالات و مواجهه با تعارضات درونی یا مدیرت هیجان های منفی، به صورت خودجوش در همه افراد حتی افراد قوی وجود دارد و همراهی یک متخصص ضروری است.

بیایید همگام با یکدیگر و به مناسبت روز جهانی بهداشت روان قضاوت، تحقیر، سرزنش و شرمندگی را از پیشانی اختلالات روانی برداریم. به امید آن روز!             

 تهیه کننده: خانم حسان 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: